پیام های قرآنی : ایه 55 سوره مائده

بخشش...
بخشندگی ...
بخشش حتی در نماز...
 

پیام های قرآنی:آیه ولایت-آیه 55 سوره مائده

«اِنّما وَلیّکم الله و رسوله والّذین آمنوا الّذین یقیمون الصّلوة و یؤتون الزّکاة و هم راکعون»

«ولیّ شما تنها خدا و رسول او و کسانی که ایمان آورده‌اند؛

همان کسانی که نماز را بر پا می‌دارند و در حال رکوع نماز زکات می‌پردازند، می‎باشند.» (سوره مائده، آیه 55)

 در شأن نزول آیه آمده است:

فقیری وارد مسجد رسول خدا (ص) شد و از مردم درخواست کمک کرد. کسى چیزى به او نداد. حضرت علی (ع) در حالی که به نماز مشغول بود، در حال رکوع، انگشتر خود را به سائل بخشید. در تکریم این بخشش این آیه نازل شد.

 یکی از یاران پیامبر (عمّار یاسر) مى‏گوید:

پس از انفاق انگشتر در نماز و نزول آیه بود که رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرمود:

« من کنت مولاه فعلى مولاه »

پیامبر اکرم صلى اللَّه علیه و آله در غدیر خم ، براى بیان مقام حضرت على علیه السلام این آیه را تلاوت فرمود.

   خود على علیه السلام نیز براى حقّانیّت خویش، بارها این آیه را مى‏خواند. 

نکته :

کلمه ‏ى « ولى » در این آیه، به معناى دوست و یاور نیست، چون دوستى و یارى مربوط به همه مسلمانان است، نه آنان که در حال رکوع انفاق مى‏کنند

در نتیجه، نکاتی که از این آیه برداشت میشود:

1.کسانى که اهل نماز و زکات نیستند، حقّ ولایت بر مردم را ندارند.

2.مؤمنین باید در تمامی امور به ولیّ خویش مراجعه نمایند و از او پیروی نمایند و او را الگوی خویش قرار دهند.

3.کسى که نسبت به فقرا بی ‏تفاوت باشد، نباید رهبر و ولىّ شما باشد.

4.ولایت‏ها در طول یکدیگرند، نه در برابر یکدیگر. ولایت بر مسلمین، ابتدا از آنِ خداست، سپس پیامبر، آنگاه امام.

5.کارهاى جزئى (مثل انفاق انگشتر) نماز را باطل نمیکند.

منبع: نوشته خودم با توجه به کتاب دین و زندگی 3 و تفسیر نور

شگفتی قران در عدد 19

12 نکته قرانی

نکته درباره قصه های قرآنی

پیام های زیبای قرانی

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ (الحجرات/١٠) 

قطعا مؤمنین برادر یکدیگرند 


فَاسْتَبِقُوا الْخَیْرَاتِ (المآئده/٤٨) 

در کارهای خیر از همدیگر سبقت و پیشی بگیرید 


وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا (بقره/٨٣ ) 

با مردم نیکو سخن بگوئید 

★فاطِر بر وزنِ خالِق★

آیه 37 سوره فاطر

زار و پشیمان...سرشکسته و خجل خدای خویش را میخوانند

میخواهند ازاین جا بروند

میگویند جبران میکنیم

ولی اب ریخته  شده جمع نمیشود

عمرازدست رفته هرگز بازنمیگردد

خداوند میفرماید مگر به اندازه کافی برای کارهای نیک وقت نگذاشتید؟

من به این مثل میرسم که میگوید ازماست که برماست

جزای ستمگران آتش دوزخ است

بدون برگشت و راه فرار!

پس چرا که تا دستمان ازدنیا کوتاه نشده کاری کنیم و توشه ای برای آن روز

جمع  کنیم؟

به قول شاعرگفتنی:

ای که دستت میرسد کاری بکن/پیش از آن که  ز تونیاید هیچ کار

منبع:نوشته های من و دوستم

منبع عکس:کارخودم

پیـــــآم نــــوشـــت : قسمـــــت اول

همه ی ما شاید یه وقتایی به جایی رسیده باشیم که بهمون بگن:

پشیمونی دیگه سودی نداره...

این جمله یعنی دیگه هیچ راهی برای جبران نیست...

همه چی تموم شد...

حالا بیاین یکم عمیق تر به ماجرا نگاه کنیم...

تصور کنیم لحظه ای رو که عمر دنیویمون به پایان رسیده...

همه ی ما گناهانی داریم که بعدا باعث عذابمون بشن...

این واقعا غیرقابل انکاره...

و چقدر خوب میشد که من...

منِ زهرا زمانی ...

منی که ادعای خوب بودن میکنم...

طوری زندگی کنم که فردا پشیمون نشم...

که از خدا نخوام منو برگردونه تا جبران کنم...

<<که اون موقع هم، مشخصه جواب خدای من چیه؟>>

وَهُمْ یَصْطَرِخُونَ فِیهَا رَبَّنَآ أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحاً غَیْرَ الَّذِى کُنَّا نَعْمَلُ أَوَلَمْ نُعَمِّرْکُم مَّا یَتَذَکَّرُ فِیهِ مَن تَذَکَّرَ وَجَآءَکُمُ النَّذِیرُ فَذُوقُواْ فَمَا لِلظَّالِمِینَ مِن نَّصِیرٍ

آنها در دوزخ فریاد میزنند: پروردگارا! ما را خارج کن تا اعمال صالح به جا آوریم،غیر از آنچه انجام میدادیم.(در پاسخ به آنها گفته میشود) آیا شما را به اندازه ای که انسان در آن متذکر می شود، عمر ندادیم و انذار کننده ی (الهی) به سراغ شما نیامد؟ اکنون بچشید که برای ظالمان هیچ یاوری نیست...

فاطر/37

توی کتاب تفسیر جوان (زیر نظر حضرت آیت العظمی مکارم شیرازی و برگرفته از تفسیر نمونه) ، جلد دوم ، ص1515 (نقل مستقیم) خوندم که:

پیامبر اسلام (ص) : کسی را که خدا 60 سال عمر به او داده، راه عذر بر او بسته ولی در حدیث دیگر ی از امام صادق مقدار آن فقط 18 سال تعیین شده است. البته ممکن است روایت اخیر اشاره به حداقل و روزایت قبل اشاره به حداکثر باشد. بنا بر این منافاتی میان این روایات نیست.

و من الله التوفیق
زهرا زمانی