دید و بازدیدهای عید هم آدابی دارد

---

دید و بازدیدهای نوروزی هم برای خودش حکایتی شده است. فراموش نکنیم در نوروز و در هر موقعیت دیگری، به مهمانی می‌رویم تا بستگان خود را ببینیم، از دیدار آنان شاد شویم و روحیه بگیریم. قصد ما بازدید از نمایشگاه مبلمان و ظروف مجلل و غیره نیست و مهم‌تر از آن، قصد ما از مهمانی رفتن، به رخ کشیدن نیست.

---

این مطلب را با این پیش فرض بخوانید که تعطیلات نوروز فرصتی است برای دیدار با خویشان و بستگانی که گاه در طول سال به دلیل مشغله‌های کاری و گرفتاری‌های زندگی روزمره، موفق به دیدن آن‌ها نشده‌ایم. بگذریم که بسیاری از تارهای سنت‌های دست و پاگیری که خواسته یا ناخواسته به دور خود تنیده‌ایم، باعث شده‌اند بعضی از ما فرار را بر قرار ترجیح دهیم و برای گریز از هزینه‌های سنگین این دید و بازدیدها و احتمالاً حرف و حدیث‌هایی که در پی خواهد داشت و نه صرفاً برای تفریح و انبساط خاطر، راهی مسافرت شویم.

روی خوش و سفره رنگین

سلام و احوال‌پرسی‌ها و عید مبارکی‌ها انجام می‌شود. خیلی رسمی روی مبل می‌نشینید و از این که پس از یک سال یکدیگر را می‌بینید خوشحالید. نگاهی به دور و اطراف می‌اندازید. رنگ و بوی خانه از سال گذشته تا به حال تغییرات زیادی کرده است. مبل‌ها و پرده‌ها بوی نویی می‌دهند، گلدان‌های بزرگ گران‌قیمت، ظروف کریستال تراش خورده و همه آنچه که در پشت ویترین مغازه‌ها و فروشگاه‌ها خودنمایی می‌کنند را می‌توانید در گوشه و کنار سالن پذیرایی مشاهده کنید.

می‌خواهید شروع به صحبت کنید که میزبان با گردنی کشیده و اعتماد به نفس فراوان عذرخواهی می‌کند و دست به کار انجام وظیفه خطیر پذیرایی می‌شود. در مرحله اول، فنجان بزرگی نوشیدنی گرم تعارف می‌شود و شما که در دید و بازدیدهای قبلی به حد وفور چای لب دوز و لب سوز آلبالویی رنگ نوشیده‌اید، این بار نیز مجبور می‌شوید برای رعایت ادب، دست صاحب‌خانه را رد نکنید. حالا نوبت میوه و آجیل است. میوه‌های متنوع فصل و غیر فصل داخلی و خارجی با دقت در بشقاب‌ها جا خوش کرده و در مقابل شما چیده می‌شوند. ظرف آجیل پر است از گران قیمت‌ترین مغزهایی که در بازار یافت می‌شود.

همچنان منتظر می‌مانید تا شاید بتوانید برای چند دقیقه گپ و گفتی با میزبان داشته باشید. اما این قصه سر دراز دارد: انواع شیرینی، شکلات‌های خارجی، سوهان، گز و هر آنچه که فکرش را بکنید با غرور و لبخندی حاکی از رضایت، یکی یکی در مقابل شما گرفته می‌شود و شما به ناچار برای این که زودتر از زیر بار تعارفات خلاص شوید، همه آن‌ها را بر می‌دارید و در بشقاب می‌گذارید. سرانجام آداب پذیرایی تمام می‌شود و میزبان پس از اطمینان از این که همه مراحل به خوبی انجام شده است، در کنار شما می‌نشیند، ولی این بار هم اصرارهای پی در پی او برای نوش جان کردن خیل عظیم خوراکی‌ها، مانع از گفتگو می‌شود.

پذیرایی‌های متنوع و رنگارنگ و خارج از عرفی که اغلب به قصد خودنمایی و چشم و هم‌چشمی انجام می‌شود، روز به‌روز ما را از اصل فلسفه دید و بازدید نوروزی دورتر می‌کند.