جمعه, ۱۶ اسفند ۱۳۹۲، ۰۶:۱۸ ب.ظ
از فقر به تنگ آمده بود...
از فقر به تنگ آمده بود و آثار فقر و تهیدستى از
چهره اش نمایان بود، به مدینه وارد شد، و مستقیم به در خانه مهربان ترین و
بخشنده ترین مرد مدینه رفت، و دوبیت شعر در فضیلت صاحب خانه خواند او در
شعرش می گفت:
امروز کسى که امید به تو داشته باشد و حلقه در خانه تو را حرکت دهد نا امید نخواهد شد، تو سخاوتمند و معدن عطا و کرم هستى، پدرت کشنده فاسقان بودصاحب خانه که مهربانی و سخاوتمند او بی نظیر است در خانه اش مشغول نماز بود، با شنیدن صدای فقیر نمازش را کوتاه کرد و از قنبر غلامش پرسید:از مخارج زندگى ما چقدر در نزد تو باقى مانده است؟ قنبر جواب داد: دویست درهم باقى مانده که به من فرمودى آن را بین بستگانت تقسیم کنم
امام فرمود: آن را بیاور، کسى که از آن ها سزاوارتر است آمده، قنبر آن را آورد، امام حسین علیه السلام آن را به آن اعرابى داد و فرمود این پول را از من بگیر، و از تو معذرت مى خواهم و بدان که من به تو مهربانم و تو را دوست دارم ، اگر دستم پر بود، بیشتر از این به تو می دادم...«1»
بله این نمونه اى از سخاوت سید و سالار شهیدان امام حسین علیه السلام بود همان کسی که مصداق واقعی آیات قرآن کریم است آیه ای که می فرماید:
آنها که اموال خود را، شب و روز، پنهان و آشکار، انفاق مىکنند، مزدشان نزد پروردگارشان است نه ترسى بر آنها است، و نه غمگین مى شوند«2»
امام با کمال مهربانی و عشق هر چه در منزلش بود به فقیر داد و هیچ گاه از این انقاق و عطا ترسی به دل راه نداد که مبادا فردا به این اموال نیازمند شوم چون می داند که خداوند در مقابل بیشترش را به او خواهد داد همان گونه که خداوند به این واقعیت تصریح کرده و می فرماید:
کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مى کنند، همانند بذرى هستند که هفت خوشه برویاند که در هر خوشه، یکصد دانه باشد و خداوند آن را براى هر کس بخواهد و شایستگى داشته باشد، دو یا چند برابر مى کند و خدا از نظر قدرت و رحمت، وسیع، و به همه چیز دانا است«3»
امید است که ما نیز در زندگی خود به امام شهید و سخاوتمند خود اقتدا کنیم و با انقاق و سخاوتمندی فقر را از جامعه خودمان دور کنیم
امروز کسى که امید به تو داشته باشد و حلقه در خانه تو را حرکت دهد نا امید نخواهد شد، تو سخاوتمند و معدن عطا و کرم هستى، پدرت کشنده فاسقان بودصاحب خانه که مهربانی و سخاوتمند او بی نظیر است در خانه اش مشغول نماز بود، با شنیدن صدای فقیر نمازش را کوتاه کرد و از قنبر غلامش پرسید:از مخارج زندگى ما چقدر در نزد تو باقى مانده است؟ قنبر جواب داد: دویست درهم باقى مانده که به من فرمودى آن را بین بستگانت تقسیم کنم
امام فرمود: آن را بیاور، کسى که از آن ها سزاوارتر است آمده، قنبر آن را آورد، امام حسین علیه السلام آن را به آن اعرابى داد و فرمود این پول را از من بگیر، و از تو معذرت مى خواهم و بدان که من به تو مهربانم و تو را دوست دارم ، اگر دستم پر بود، بیشتر از این به تو می دادم...«1»
بله این نمونه اى از سخاوت سید و سالار شهیدان امام حسین علیه السلام بود همان کسی که مصداق واقعی آیات قرآن کریم است آیه ای که می فرماید:
آنها که اموال خود را، شب و روز، پنهان و آشکار، انفاق مىکنند، مزدشان نزد پروردگارشان است نه ترسى بر آنها است، و نه غمگین مى شوند«2»
امام با کمال مهربانی و عشق هر چه در منزلش بود به فقیر داد و هیچ گاه از این انقاق و عطا ترسی به دل راه نداد که مبادا فردا به این اموال نیازمند شوم چون می داند که خداوند در مقابل بیشترش را به او خواهد داد همان گونه که خداوند به این واقعیت تصریح کرده و می فرماید:
کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مى کنند، همانند بذرى هستند که هفت خوشه برویاند که در هر خوشه، یکصد دانه باشد و خداوند آن را براى هر کس بخواهد و شایستگى داشته باشد، دو یا چند برابر مى کند و خدا از نظر قدرت و رحمت، وسیع، و به همه چیز دانا است«3»
امید است که ما نیز در زندگی خود به امام شهید و سخاوتمند خود اقتدا کنیم و با انقاق و سخاوتمندی فقر را از جامعه خودمان دور کنیم
منابع:
1: منتهى الامال ، ج 1، ص 209
2: الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِیَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ «بقره آیه 274»
3: مَثَلُ الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فی سَبیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ «بقره آیه 261»
