پیام های قرآنی:آیه ولایت-آیه 55 سوره مائده
«اِنّما وَلیّکم الله و رسوله والّذین آمنوا الّذین یقیمون الصّلوة و یؤتون الزّکاة و هم راکعون»
«ولیّ شما تنها خدا و رسول او و کسانی که ایمان آوردهاند؛
همان کسانی که نماز را بر پا میدارند و در حال رکوع نماز زکات میپردازند، میباشند.» (سوره مائده، آیه 55)
در شأن نزول آیه آمده است:
فقیری وارد مسجد رسول خدا (ص) شد و از مردم درخواست کمک
کرد. کسى چیزى به او نداد. حضرت علی (ع) در حالی که به نماز مشغول
بود، در حال رکوع، انگشتر خود را به سائل بخشید. در تکریم این بخشش این آیه نازل شد.
یکی از یاران پیامبر (عمّار یاسر) مىگوید:
پس از انفاق انگشتر در نماز و نزول آیه بود که رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرمود:
« من کنت مولاه فعلى مولاه »
پیامبر اکرم صلى اللَّه علیه و آله در غدیر خم ، براى بیان مقام حضرت على
علیه السلام این آیه را تلاوت فرمود.
خود على علیه السلام نیز براى حقّانیّت خویش، بارها این آیه را مىخواند.
نکته :
کلمه ى « ولى » در این آیه، به معناى دوست و یاور نیست، چون دوستى و یارى مربوط به همه مسلمانان است، نه آنان که در حال رکوع انفاق مىکنند
در نتیجه، نکاتی که از این آیه برداشت میشود:
1.کسانى که اهل نماز و زکات نیستند، حقّ ولایت بر مردم را ندارند.
2.مؤمنین باید در تمامی امور به ولیّ خویش مراجعه نمایند و از او پیروی نمایند و او را الگوی خویش قرار دهند.
3.کسى که نسبت به فقرا بی تفاوت باشد، نباید رهبر و ولىّ شما باشد.
4.ولایتها در طول یکدیگرند، نه در برابر یکدیگر. ولایت بر مسلمین، ابتدا از آنِ خداست، سپس پیامبر، آنگاه امام.
5.کارهاى جزئى (مثل انفاق انگشتر) نماز را باطل نمیکند.
منبع: نوشته خودم با توجه به کتاب دین و زندگی 3 و تفسیر نور
منویاد کتاب دین و زندگیمون انداختیا