شهر رمضان _ قسمت اول: نقطه سر توبه

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِیَ أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ ... (185 بقـــــــره)

کم کم داریم به ماه رمضان نزدیک می شیم...
ماه نزول قرآن...
ماه گشایش در های رحمت الهی...
ماهی که توی اون خواب روزه دار عبادت و سکوتش تسبیح و ذکره...
ماه توبه...
گفتم توبه،
 امروز با خودم فکر میکردم توی این تقریبا دو دهه عمری که از خدا گرفتم گناه زیاد مرتکب شدم.
انسان جایز الخطا نیست اما دائم الخطاست.
مجوز انجام گناه رو نداره اما مدام در حال گناهه.
و این یه مسئله ی غیر قابل تکذیب برای هر شخصیه
و لی توبه...
تا جایی که یادم میاد بعد از انجام هر گناه، وقتی توبه کردم، که ترس از رسوا شدن داشتم.
رسوا شدن جلوی بنده ی خدا...
و اون بالاییه...
اونی که خودش گفته توبه پذیر و مهربانه....
 با اینکه میدونسته ترس از رسوایی جلوی مخلوقش دارم بازم بخشیده.
 بازم قبول کرده توبه ی منه رو سیاه رو.
نمیدونم شاید وقتش رسیده باشه نیتامو خدایی کنم.
شاید وقتش باشه به خودم بیام.
خدایا تو این شبای عزیز که پیش رو داریم کارامونو همه خدایی کن.
برای رضای خودت. فقط خودت.
و کمک کن حال خوبی که تو این روزا به دست می آوریم رو حفظش کنیم.
خدایا حالمونو خوب کن...

منبع: دلـــــــنوشته
و من الله التوفیق
زهرا زمانی