ومن یک پسرم ...
همیشه وقتی از حجاب وحیا حرف میزنیم
یاده خانوم ها می افتیم یاده چادری ها
اما امروزمیخوام در مورد حجاب مردانها بگم.
پسری که ریش داره وبهش میگن
پاچه بزی خم به ابرو نمیاره...
پسری پاتوقش مزار شهداس
نه باشگاه کامبیز بدنساز...
پسری که جای پرورش اندام وتزریق بازو
پرورش ایمان میکنه وخودسازی...
پسری که سرش و خم میکنه تا سنگ فرش خیابونا ،
نه رودروی ناموس مردم....
پسری که بلوز آستین بلند میپوشه و شلوار کتان
نه لباس های تنگ وشلوار جاستین...
پسری که نه مدونا میشناسه نه شکیرا والیزابت تیلور ...
دختر رویاهاشم سلنا گومز نیست...
پسری که وقتی تو تاکسی میبینه دوتا خانم
نشسته نمی ره وسطشون بشینه...
پسری که بلده مکبر باشه و نماز اول وقتش حجته...پسری که تظاهرات وراهپیمایی رفتنش
عین نماز اول وقت میمونه براش........
پسری که جای نود شب زود میخوابه تا صبح نمازش قضا نشه...پسری که که پیشش،روبروش ،کنار دستش تو کلاس
با امنیت میشینی وانگارنه انگار کنارش دختر نشسته...
پسری که بعد امتحان نمیره پیش همکلاسی های مونث
وبگو بخند رابندازه به بهانه ی امتحان...
پسری که حاضره دخترا بهش بگن مریض و اون وا نده...پسری که وقتی تو ماشینش صدای ضبطش وبلند میکنه ..
نوای کربلا کربلا میاد..
پسری که که ظهر تو دانشگاه پشت کفشاشو
خم میکنه وآستیناش بالا
و آب میچکه....جوراباشم از جیباش آویزونه...
مهم نیست دخترای جفنگ دانشگاه مسخرش کنن مهم زود
رسیدن به حسینیه اس...
پسری که تو تابستون میره اردوی جهادی
نه صفا سیتی با دوست دختراش....تو شمال
اون پسری که عکس فرماندهین دفاع مقدس میزنه
رو پیرهنش....از همه باحال تر عکس
حضرت آقا رو....سلامتی اون پسری که دخترا رو خانوم صدا میکنه نه خانومی
همیشه یاعلی نه فدات شم و قربونت برم.....
