بحر طویل برای امام زمان
نامه ای به امام زمان علیه السلام به صورت نمادین: مثل هر بار برای تو نوشتم دل من خون شد از این غم، تو کجایی؟ و ای کاش که این جمعه بیایی! دل من تاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره،مگر این عاشق دل سوخته ارباب ندارد؟ تو کجایی؟ تو کجایی... *********** و تو انگار به قلبم بنویسی: که چرا هیچ نگویند مگر این منجی دلسوز،طرفدار ندارد، که غریب است؟ و عجیب است که پس از قرن و هزاره هنوزم که هنوز است دو چشمش به راه است و مگر سیصد اندی نفر از شیفتگان، زیاد است که گویند به اندازه یک "بدر" علمدار ندارد! و گویند چرا این همه مشتاق،ولی او سپه اش یار ندارد! *********** جواب امام زمان علیه السلام: تو خودت! مدعی دوستی و مهر شدیدی که به هر شعر جدیدی،ز هجران و غمم ناله سرایی، تو کجایی؟ تو که یک عمر سرودی "تو کجایی"؟ تو کجایی؟ بازگویی که مگر کاستی ای بد ز امامت، ز هدایت، ز محبت،ز غمخوارگی و مهر و عطوفت تو پنداشته ای هیچ کس دل نگران تو نبوده؟ چه کسی قلب تو را سوی خدای تو کشانده؟ چه کسی در پی هر غصه تو اشک چکانده؟ چه کسی دست تو را در پس هر رنج گرفته؟ چه کسی راه به روی تو گشوده؟ چه خطرها به دعایم زکنارتو گذر کرد *********** چه زمان ها که تو غافل شدی و یار به قلب تو نظر کرد... و تو با چشم و دل بسته فقط گفتی... تو کجایی؟ و ای کاش بیایی! هر زمان خواهش دل با نظر یار یکی بود،تو بودی... هر زمان بود تفاوت، تو رفتی، تو نماندی. .. خواهش نفس شده یارو خدایت، و همین است که تاثیر نبخشند به دعایت، و به آفاق نبردند صدایت و غریب است امامت، من که هستم، تو کجایی؟ تو خودت کاش بیایی به خودت کاش بیایی... *********** اللهم عجل لولیک الفرج منبع:http://2abarayefaraj.blogfa.com/
